کد مطلب:94595 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
[صفحه 468] مومنی به نام ذعلب یمنی از سر ناآگاهی، از علی (ع ) پرسید:- ای امیرمومنان، آیا پروردگار خود را دیده ای؟ علی (ع) فرمود: آیا میپنداری چیزی را كه بجان و بدل نمی بینم، پرستش مینمایم؟ ذعلب یمنی از این جمله بلیغ، منظور عالی علی (ع) را درك ننمود. از اینرو متوهم شد و بخیال اینكه علی (ع) خدای خود را بچشم ظاهر دیده از او پرسید: چگونه او را می بینی؟... و این خطبه پاسخ اوست آفریدگار چنان بزرگ است كه واژه عظمت برایش بسی كوچك است، از این رو بیناترین چشمان برای دیدنش كورند! دیدار خدای بزرگ، با این دیدگان ضعیف، آشكارا میسر نیست، اما دلهای پاك، به یاری ایمان، او را درك مینمایند. قادر متعال به هر چیزی نزدیك است، اما نه آنطور كه متصل به آنها باشد و از همه چیز دور است، اما نه بنحوی كه جدا از آنها باشد. بدون نطق و زبان، گویاست و بی تصمیم و مهیا شدن، بر هر كاری قادر و تواناست. بدون اینكه او را عضوی و بند و پیوندی و دست و پائی باشد، می آفریند و ایجاد می كند و از هر جسم لطیفی لطیفتر است. در نهان، وصفش نتوان كرد و چنان بزرگ است كه برتر و بزرگتر از او نیست و هرگز به وصفی هم توصیف نشود چنان بینائی است كه بینائیش را با حس و حواسی نتوان وصف كرد، و مهربانی است كه احسان و انفاقش از سر دلسوزی نیست. آفرینش و آفریدگان، جملگی در برابر شكوه و بزرگیش، خوار و بی مقدارند و دلاورترین دلاوران، از بیم عذابش پیوسته پریشان و نگرانند
صفحه 468.